تبدیل خانوادهی یک پیامبر به یک دودمان سلطنتی برای رهبری یک قوم برگزیده و در راه رهایی و گسترش عدالت، یک ایدهی یهودی بود. در این دین، پیامبر خودش در هیبت یک موعظهگر ظاهر میشد. بنیانگذاری یک حکومت بر پایهی ایدههای این پیامبر اما، نقشی است که به برادر پیامبر واگذار گردید. برای همین هم این این نه موسا، بلکه هارون برادر اوست که وزیر او و بانی رواج حکومت عدالت بر روی زمین بوده است. همین سناریو ـ بر طبق اسناد قمران و نجعحمادی ـ در زمان پیدایش مسیحیت توسط یعقوب و عیسا نیز تکرار شد، داستانی که از نظر محتوا با داستان پیدایش علی به عنوان برادرخوانده محمد شباهتهای بسیاری را نشان میدهد.
افسانهی پیدایش علی در واقع در خدمت نفی محمد و جایگزینی او توسط یک پیامبر “برتر” بود، چرا که مقام علی از همان آغاز از مقام محمد پیشی گرفته بود. با نفی تمامی اطرافیان محمد (بغیر از علی) در حقیقت این بایستگی و شایستگی محمد بود که به زیر سئوال میرفت، در حالیکه علی از تمامی جهات بیعیب و مبرا از اشتباه انگاشته میشد. شاید اسلام شیعی بدون محمد چیزی را از دست ندهد، ولی بدون علی همه چیز را. علی در واقع ارتقای عیسا از مقام “پادشاه یهودیان و مسیحیان” به مقام یک “پادشاه ایرانی” بود. این پادشاه ایرانی اما، شخصیت اسطورهی خود را همچنان از ادیان یهودی و مسیحی گرفته بود.